Nog geen twee jaar geleden verhuisde Emma Vanhoof samen met haar man en twee kleine kinderen vanuit Antwerpen naar een hoeve te Poederlee, een deelgemeente van Lille. Ze werd al snel een gevestigde waarde van freinetschool De Vlindertuin, waar haar kinderen naar school gaan. Ze is daar soepmama. Maar Emma wil nog meer bereiken. Haar droom is een soepproject opzetten voor alle basisscholen in de omgeving van Lille. Ze hoopt andere mensen aan te moedigen om mee te werken, en met haar project scholen in heel Vlaanderen te inspireren.
In Antwerpen leidde ik mijn eigen cateringbedrijf. Daarmee stond ik bijvoorbeeld op lokale marktjes. Mijn man baatte een kleine, ambachtelijke bakkerij uit in deelgemeente Berchem. Gezonde, duurzame voeding was altijd al onze focus. We kozen bijvoorbeeld ook heel doelbewust om in een hoeve te wonen, en we kozen De Vlindertuin als school voor onze kinderen onder andere omdat er een moestuin is. Ook mijn kinderen komen al van kleins af aan in aanraking met gezonde en duurzame voeding. We hebben bijvoorbeeld een eigen moestuin en zijn momenteel een voedselbos aan het aanleggen.
Op een gegeven moment kreeg ik het idee om de kinderen een keer per week een soepje aan te bieden op school. De aanleiding was een gesprek met bezorgde ouders van kinderen die geen groenten wilden eten, al helemaal als ze die groenten niet kenden. Ik kon me daarin vinden, want mijn kinderen eten ook niet altijd even graag groenten. De schoolcontext hielp omdat de kinderen zich daar minder verzetten dan thuis. Zo is mijn soepproject ontstaan.
Ik koop de ingrediënten vooral bij biologische groenteboeren in de regio, zoals De Kijfelaar in Noorderwijk. Daarnaast gebruik ik ook groenten uit de moestuin van de school.
Als zelfstandige kan ik de soep zelf maken en de school een factuur sturen voor alle kosten. De ouders beslissen zelf of hun kinderen meedoen aan het soepproject, waarvoor ze een bijdrage van 50 cent betalen. Schoolmedewerkster Heidi en directeur Pieter zorgen vervolgens dat de soep bij de deelnemende kinderen terechtkomt.
Ik verdien er geen volwaardig loon mee, maar vorig jaar kon ik bijvoorbeeld wel een soepmixer kopen van de winst. Ik ben ongeveer drie uur per week bezig met het project. Die uren zie ik als mijn engagement voor de school. Als het project wordt uitgebreid naar andere scholen, is het vanzelfsprekend dat ik er meer tijd in steek.
De positieve reacties van de kinderen en ouders waren eigenlijk de aanzet, maar ik kook ook gewoon graag. Ik zie dit echt als een kans om van mijn passie mijn werk te maken.
Als ik het project in heel de gemeente kan opstarten, moet er voor mij natuurlijk wel een loon tegenover staan. Dan kan ik het pas echt duurzaam maken. Een piste die ik wil uitproberen, is minder nadruk leggen op het biologische aspect vanwege de meerkosten. Ik kan dan bijvoorbeeld meer werken met seizoensgebonden en lokale producten. Een andere optie is reststromen gebruiken en samenzitten met de gemeente en de provincie om een subsidie te bespreken. Het belangrijkste is dat de soep toegankelijk moet zijn voor ieder kind.
Mijn bedoeling is om vanuit elke school die meedoet een netwerk van enthousiaste mensen op te zetten. Verder wil ik kijken naar de mensen die er de meeste nood aan hebben, doordat ze bijvoorbeeld sociaal zwakker staan. We kunnen die mensen en hun kinderen bijstaan om gezonder te eten. Of we roepen vrijwilligers op die willen helpen, eventueel tegen een (gesubsidieerde) verdoeding. We kunnen voor elke school apart bekijken hoe dat precies georganiseerd wordt. Zo werkt De Vlindertuin al samen met een instelling voor mensen met een mentale beperking in de regio. De productie van de soep hou ik liever zelf in handen, zeker als het gaat om ingrediënten kiezen en de voedselveiligheid verzekeren.
Boeren zijn natuurlijk geen vrijwilligers. Ook zij hebben behoefte aan een stabiele afzet en eerlijke prijzen. Daarom wil ik een businessplan voorleggen aan de boeren. Dan kunnen ze zelf kiezen of ze meedoen aan het project, want ook zij moeten hier beter van worden.
Het project in Lille is mijn eerste prioriteit. Mijn droom is samenwerken met Lilse scholen en lokale producenten. Ik wil zo veel mogelijk kinderen, ook de meest kwetsbare, bereiken met mijn project. Ik hoop dat de gemeente Lille eraan wil meewerken. Het project daar kan een katalysator zijn voor andere mensen om een gelijkaardig project op te starten in hun eigen gemeente.
.jpg)