Het begrip ‘voedselsoevereiniteit’ is niet langer louter theorie. Nieuwe praktijken en modellen tonen aan hoe belangrijk het is dat lokale actoren hun eigen voedselsysteem mee bepalen. Het geeft producenten meer veerkracht, en consumenten eerlijker voedsel. Rikolto ondersteunt overheden actief bij deze dynamiek.
Alsmaar meer plaatselijke overheden beschouwen hun voedselsysteem als startpunt om maatschappelijke uitdagingen aan te pakken, als een tool om interdisciplinair te werken, burgers te bereiken en de samenwerking tussen plaatselijke voedselactoren te stimuleren.
Verschillende stadsbesturen vragen ons om ondersteuning. Omdat er voor deze structurele processen geen pasklare oplossing is, door de unieke vinger- en voetafdruk van elke stad, werken we oplossingen op maat uit die we samen met de vragende steden tot stand brengen.
Onlangs ondersteunden we drie Belgische steden bij de ontwikkeling van hun voedselstrategie: Antwerpen, Sint-Niklaas en Sint-Truiden.
Via een participatieve aanpak gaven alle belanghebbenden hun inbreng, om te komen tot een strategie die past bij de plaatselijke behoeften en context. Er werd een stappenplan geco-creëerd dat werkt voor iedereen. Zo stimuleren we gedeelde verantwoordelijkheid en engagement voor de uitvoering.
Voorbeeld: Sint-Niklaas De stad Sint-Niklaas dacht al enkele jaren na over voedselbeleid en organiseerde een aantal workshops. Eind vorig jaar vroeg het stadsbestuur aan Let Us en Rikolto om alle vergaarde informatie te bundelen en de co-creatie van hun voedselstrategie verder te begeleiden. We organiseerden er vier workshops.
En dat is wat een voedselstrategie moet zijn: een duidelijk actieplan én een platform voor zinvolle discussies, verbindingen en denkwerk rond de voedselstrategie en de routekaart naar een eerlijker, gezonder en meer inclusief voedselsysteem.
Tot nu toe lijkt de ontwikkeling van een participatieve voedselstrategie met een lokaal platform een voorrecht van grotere steden. Ook landelijke en kleinere gemeenten voelen de noodzaak, maar helaas missen zij vaak de middelen en capaciteiten. Er gaapt een brede kloof tussen de regio’s die voedsel produceren en de steden, die verantwoordelijk zijn voor 80% van onze consumptie. We hopen dat de Voedsel- en Klimaatverklaring van Glasgow zal bijdragen tot het dichten van deze kloof door sterkere wederzijdse voedselverbindingen tussen steden en plattelandsgebieden.
"Geef een seintje als u hulpt zoekt - Ik kan u in contact brengen met experts overal ter wereld"
.jpg)