“Een hapje voor mama… Een hapje voor papa…” We krijgen het van jongs af aan ingelepeld: “Goed eten hé manneke!” Maar je krijgt zoveel op je bord. Een bolleke bij de bakker. Een rolleke bij de slager. Een extra dessertje bij de bomma, want op één been kunt ge niet staan. Een plakkerige ‘chocolade’cent tijdens de speeltijd van uw beste vriendinnetje. Twee worstenbroodjes zijn zoveel cooler dan een gebalanceerde brooddoos. Op het einde van de maand eet je wat in reclame staat, niet wat goed eten promoot. Er zijn zoveel speciale gelegenheden. Eten is emotie, we eten niet altijd wat we weten. Dat is wat op mijn maag ligt: ‘Goed eten is een recht’, dat is een goeie slogan, maar wat is ‘goed eten’ eigenlijk? Vegetarisch, duurzaam, fair trade, lokaal, veganistisch, gezond, bio, op het ritme van het seizoen, verpakkingsloos… kan dat allemaal, en moet dat altijd samen?
Dankzij de campagnes van Rikolto, leer ik dat er geen hapklare oplossingen zijn. Maar ik proef van wat wél kan. En dat is heel veel, voor boeren hier en daar, voor kinderen met lege brooddozen overal. Door in mijn eigen potten te roeren, maar ook door te vragen aan de beleidsmakers om waardig eten op het menu te zetten. Want uiteindelijk is dat wat ik wil: dat elke kleine groot wordt met groots voedsel. Eten zonder wrange nasmaak. Katrijn Van Bouwel
Als u in de loop van het jaar 2021 tenminste €40 schenkt aan Rikolto, heeft u recht op een fiscaal attest. De belastingvermindering bedraagt momenteel 45% van het geschonken bedrag.
En welk gerecht is dat goed recht? Recepten beginnen wanneer alle producten op het aanrecht liggen. Maar dat is niet de echte mis en place. Die deed iemand anders. Weet ik veel wie mijn eten maakte - en aan welke prijs. En die staat niet bepaald op mijn kassaticket vermeld. Dat is de hamvraag: wie betaalt wat, wie bepaalt wat. Ik dacht lang dat ik alles wel snapte. Dat mijn houding tegenover eten harmonieus was, lepeltje lepeltje. Tot ik meer informatie voorgeschoteld kreeg, en ik ontdekte dat ik eerder kaasschaaf ijsschep lag. Of soms zelfs die pureestamper was, die de hele besteklade blokkeerde. Maar net zoals ik nieuwsgierig ben naar onbekende ingrediënten, ben ik evenzo benieuwd naar de interne keuken van onze voedselketen.
Dankzij de campagnes van Rikolto, leer ik dat er geen hapklare oplossingen zijn. Maar ik proef van wat wél kan. En dat is heel veel, voor boeren hier en daar, voor kinderen met lege brooddozen overal. Door in mijn eigen potten te roeren, maar ook door te vragen aan de beleidsmakers om waardig eten op het menu te zetten. Want uiteindelijk is dat wat ik wil: dat elke kleine groot wordt met groots voedsel. Eten zonder wrange nasmaak. En dat smaakt altijd naar meer.
Warme groeten,
Katrijn
.jpg)